Vandaag was TEDxArnhem samen met #TEDxArnhem spreker Erik van Cuyk (bedenker van het 100-100-100 project) in de radiouitzending van Omroep Gelderland bij Rob Kleijs! Vandaag is het ook Keep It Clean Day! Voor TEDxArnhem het ideale moment om de doeners onder ons te belonen! Of zoals Wubbo Ockels zei 'Even a small thing does something!' 

Win een kaartje voor TEDxArnhem!
Alleen vandaag kun je een kaartje winnen voor TEDxArnhem! Hoe? Heel simpel! Vandaag is het Keep It Clean Day #KICD en iedereen kan meedoen. Als je zwerfafval tegenkomt dan pak je het op en maak je een #ZWERFIE dus een selfie met het stuk zwerfafval en post die op de tijdlijn van de facebook pagina van TEDxArnhem of je tweet je #ZWERFIE naar @TEDxArnhem op Twitter, gebruik de hashtags #ZWERFIE en #KICD2016 Morgen maken we de winnaar bekend!

Verminderen van afval na vandaag?
Natuurlijk is het beter om altijd te werken aan minder afval. Daarvoor kun je mee doen aan het 100-100-100 project! 100 gezinnen, 100 dagen 100% afvalvrij! Schrijf je in tot 23 september om mee te doen in de gemeente Arnhem.

Freelance journalist en TEDxArnhem spreker Sam Gerrits werkt aan een boek over muziek. Daarvoor sprak hij verschillende bekende en minder bekende mensen over hun kijk op muziek, onder wie Wubbo Ockels. Dit verhaal is eerder gepubliceerd door NRC Next in mei 2014, één van de laatste gepubliceerde interviews met hem. ​

​Ockels was zelf een groot muziekliefhebber, én muzikant. De nacht voordat hij in 1985 de ruimte in zou gaan, kon hij niet slapen. In zijn kamer zat hij te pingelen op zijn gitaar, „een beetje de blues”. De nabestaanden van Wubbo Ockels hebben het artikel gelezen, en laten weten het een mooi stuk te vinden. 
​
‘Ik vloog mee met de Challenger in het najaar van 1985. Je had toen nog cassettebandjes. We mochten er twee of drie meenemen, geloof ik. De walkman was al op de markt, maar er zat nog een forse cassettespeler in de bemanningsruimte van de spaceshuttle. Het geluid kwam via een speakertje in de wand. Ik heb drie liedjes veel gedraaid daarboven: ‘Purple Rain’ van Prince, ‘Private Dancer’ van Tina Turner en ‘Rocket Man’ van Elton John. 

Ik keek voor het eerst door een raampje naar buiten op de klanken van ‘Purple Rain’. Het uitzicht kwam als een schok. Het was totaal onwerkelijk. Het hangt er een beetje van af welke richting je uit kijkt, maar het eerste wat ik zag was een spiegeling van het zonlicht in de atmosfeer van de aarde: het land was aardedonker, het water lichtte op en daar overheen lag een dunne, transparante laag atmosfeer. Bij dat beeld realiseer je je direct hoe onwerkelijk je situatie is. Je bent buiten de aarde, in het totale niets. Het is daar 200 graden onder nul, er is geen zuurstof, geen stikstof, geen lucht, geen geschiedenis, geen natuur. Alles wat leeft, is weg. Je hoort daar toch helemaal niet als mens, zwevend buiten die aarde.

​*krijgt brok in de keel, pinkt een traan weg.*

Niet alleen mensen hebben een ziel, ook gebouwen hebben er een. En wanneer je een gebouw een andere functie geeft, dan móet je die ziel erbij betrekken. Anders gaat het mis. Imke van Dillen voert bouwrituelen uit voor plekken en gebouwen die een nieuwe bestemming krijgen. Op 18 oktober is ze één van de sprekers bij TEDxArnhem.

Door Basti Baroncini
Op een stralende zomerdag opent Imke van Dillen de deur van een onopvallend brugwachtershuisje in Den Bosch. Het brugwachters-huisje oogt verlaten, en dat klopt ook, want de brug gaat bijna niet meer open. Er varen steeds minder boten door de Bossche gracht, dus wordt het huisje langzamerhand overbodig. En dus is het de vraag: wat gaan we met dit kleine stadsmonumentje doen?

Overgangsfase
“Als een gebouw een nieuwe bestemming krijgt, hebben veel partijen een stem: de architect, de gemeente, Rijkswaterstaat en anderen. Maar wie hoort de mensen die naast het brugwachtershuisje wonen, de mensen die er dagelijks langsfietsen, die er gewerkt hebben en die er langs varen? Er wordt enorm veel wijsheid niet ontsloten.”

“Ik geef die mensen een stem in de overgangsfase wanneer een nieuwe functie gezocht wordt. De verhalen worden verzameld, kunstenaars geven daar beeld aan, en als vanzelf ontstaat dan een nieuwe functie. De grote uitdaging is: doe het niet te snel, laat eerst het niet-weten er even zijn, stap niet te snel over naar de volgende vorm.”

Bouwrituelen
“Ik voer rituelen uit rondom de herbestemming van gebouwen. Het is heel erg belangrijk om het oude goed af te ronden, om daarmee het nieuwe eerlijk en schoon te kunnen beginnen. Kijk maar naar het sterven van mensen: als je niet rouwt om de dood van een dierbare, dan blijft er iets knagen. Precies zo is het met gebouwen en plekken. Dan gaan buurtbewoners protesteren, of gaat de gemeente dwarsliggen. Je slaat de draagkracht van de plek over, en dat is zonde!”

“Een plek vraagt om aandacht. Dit brugwachtershuisje zit vol met verhalen. Ruim een eeuw werd hier de brug open gedaan voor alle schepen, kinderen kwamen te laat op school ‘omdat de brug open stond’, voor mijzelf waren die wachtminuten een kort moment van contemplatie, en zo zijn er nog duizenden verhalen. De liefde voor plek en functie willen gezien worden. Omdat dat ook de draagkracht bepaalt voor de volgende functie. Wat die ook zal worden.”

Wubbo
“Het geluid van Wubbo Ockels is precies hetzelfde. Luister naar de Bergrede die hij uitsprak op Terschelling, daar vergelijkt hij de staat van de Aarde met kanker, de ziekte waaraan hij zelf leed. Volgens hem lijkt het in deze tijd net alsof alles altijd maar door moet gaan met groeien, omdat we niet meer weten hoe het is om iets af te ronden.”

“Daarom emotioneert het me zo. Ik heb Wubbo nooit ontmoet, maar we zijn vaandeldragers van dezelfde gedachte. Hij als astronaut, ik op mijn manier. Maar de boodschap is hetzelfde: wil het nieuwe een kans krijgen, dan moet het oude goed zijn afgerond. En dat gesprek wordt eigenlijk heel weinig gevoerd.”

Eigen transformatie
“Ik heb een neus gekregen voor overgangsmomenten, nadat ik er zelf bijna niet meer geweest was. Een paar dagen voor het nieuwe millenium begon, kreeg ik een auto-ongeluk. Ik mankeerde wonderlijk genoeg niets, maar mijn lichaam bracht me letterlijk tot stilstand. En ik luisterde. Het kon niet meer, niet op de oude manier. Er moest iets nieuws komen.”

“Ik was destijds projectontwikkelaar, en hoewel ik me in dezelfde kringen begeef, doe ik compleet ander werk. Het is een grote eer om bij TEDxArnhem te mogen vertellen over mijn werk. En heel misschien… maar dat moet blijken… is het ook wel een afronding van het auto-ongeluk 17 jaar geleden. Omdat ik op zó’n podium stem geef aan de transformatie die ik zelf als mens heb doorgemaakt.”

Hoogtepunt
​Mijn favoriete TED-talk is die van Suzanne Simard over hoe bomen met elkaar praten. Het maakt me nederig omdat het laat zien dat mensen niet de enige intelligente wezens zijn. We moeten echt samenwerken met het grotere systeem waar we onderdeel van uitmaken. Inheemse culturen weten dit allang maar Suzanne brengt deze verrijkende kennis nu via TED ook onze westerse cultuur binnen.

By Karin Lambrechtse TEDxArnhem 2015

TEDxArnhem 2015. Bizar. Nooit gedacht dat ik zou mogen “spreken” op een TEDx event. Wat een eer toen Amy me vroeg! Eerst dacht ik, oej, waar moet ik als professioneel danseres dan over praten? Maar waar iedereen letterlijk woorden ten gehore bracht, mocht ik spreken met mijn lichaam. De danstaal, mijn tweede huid.

We are all astronauts of spaceship earth, een prachtiger thema en tekst als inspiratie bron had ik me niet in kunnen denken. De persoon Wubbo Ockels en zijn laatste woorden zijn laatste boodschap aan de wereld; prachtig. Ik keek naar het filmpje, een oude man in een ziekenhuisbed. Hij ziet er moe uit, maar ook vastberaden en wijs. Deze man ontroerde mij niet alleen, hij bracht me terug. Terug naar voelen, naar zijn, nadenken, realiseren. Hij bracht me terug naar herinneringen, mijn vader, mijn opa. Naar hun gedachten, verhalen, hun handen, wat ze maakten, hoeveel ze konden en hoe ze handelden. Terug naar kijken. En niet alleen kijken, maar ook zien. Het waarnemen van de wereld, de natuur, de mens. Hoe schoon, hoe vies. Hoe oprecht, hoe oneerlijk. Hoe duur, hoe duurzaam. Hoe mooi, hoe lelijk. Delen is kiezen voor twee of meer. Kiezen voor meer dan alleen jezelf. Delen is leren. is informeren, is moeite doen. Delen is ontroeren vanuit je hart. Leven en sterven met het besef, het gevoel dat je er was en alles hebt gegeven.

En zo ontstond er film en dans met de titel: Insight. Al deze gedachten, woorden en gevoelens getransformeerd naar beweging uitgesproken door mijn lijf. Ik bracht ze ten tonele op de rode houten TEDx stip. Het kleinste en meest intieme podium waar ik ooit op heb mogen dansen. Met het publiek op aanraak afstand maar ook met publiek aan de andere kant van de livestream. Bij het diner de avond daarvoor maakten we nog grappen, want iedereen moest natuurlijk in het Engels zijn verhaal doen. Nou, zei ik, ik ben daar zo zenuwachtig voor, ik durf dat niet hoor, Engels dansen! En dat is het mooie van dans. Het is een internationale taal. Bewegen doet iedereen, je hebt geen woorden nodig voor uitleg, hoe mooi is dat! Zeker tegenwoordig in onze wereld waarin technologische middelen zich in rap tempo ontwikkelen en al bijna een “natuurlijk” onderdeel uitmaken van ons dagelijkse leven. Toch, het lichaam is en blijft je meest waardevolle bezit!

​Hoe ik TEDx Arnhem ervaren heb? Als absoluut uniek, bijzonder, intens, oprecht, delen en geven. Het was georganiseerd tot in de details en iedereen was zo betrokken! Van curator Amy, mijn coach Natalie Mieras tot de techniek op locatie. Ik voel me nu en ik weet zeker, als ik Wubbo Ockels leeftijd mag halen, nog steeds vereerd dat ik deel mocht uitmaken van de first time around TEDx Arnhem! Dank aan allen en… op naar editie 2: The second time around. Wie er dan spreken? Ik laat me verrassen!

TEDxArnhem the 1st time around by Paul Bartels

Mijn passie kon de aarde rond gaan via de  rode stip van TEDx Arnhem. De eerste TEDxArnhem in 2015 gaf de mogelijkheid om onze passies als sprekers te delen met de zaal en op internet. Het was een heel positief gevoel om samen op die dag zo  kort en krachtig mogelijk datgene  te  vertellen en  te verspreiden, wat ons zo bezig houdt in onze wereld op  deze aarde. Mijn leven lang heb ik gewerkt aan voedselvoorziening en vaak in wereldwijde verbanden. Het kriebelt in mij over wat mij daarin  bezighoudt en ik graag wil delen met anderen. 

In mijn geval was dat wij gezamenlijk anders kunnen denken op een positieve wijze en in die grotere denkkracht voedselschaarste kunnen verminderen door  het beter benutten van wat wij al hebben op deze aarde.  Samen komen wij tot een oplossing om ieder genoeg voedsel te laten hebben. 

Dat kan ik nu kort zeggen, maar TEDxArnhem heeft mij de ondersteuning gegeven om dit duidelijker  en persoonlijker te presenteren. Die ondersteuning in een organisatie van vrijwilligers was al een prachtige belevenis.  In de maanden van voorbereiding heeft mijn coach mij op vele wijzen geholpen in hoe ik mijn boodschap duidelijk kon overbrengen. Anderen  waren bezig met de communicatie en op de dag zelf ook om ons te ondersteunen.  De weg  was spannend en intens, maar ook  een harmonieus en mooi.

Graag vertel ik over mijn levenswerk van voedselvoorziening in de driehoek van technologie, logistiek en samenwerking. Het  was mijn studie en is mijn werk geworden. Het uitdragen op deze wijze was heel nieuw voor mij. Maar ook op mijn werk in Wageningen en bij anderen waar wij voor werken in Wageningen  is deze vorm van overdracht van mijn boodschap  goed overgekomen. 

TEDx is een nieuwe wijze van communicatie via internet, die al vertrouwd is en een lang leven zal hebben op het world wide web.  Het voelt voor mij als  een Wikipedia van passies door  mensen voor deze aarde, waar wij samen op leven. Bedankt, dat jullie mij deze kans hebben gegeven. Veel plezier met de organisatie van de volgende grotere TEDxArnhem. Succes op 19 oktober 2016!

By Jeannette Welp TEDxArnhem 2015

Regelmatig stel ik mijn doelen bij. Vooruitkijken waar ik heen wil en een route  erheen 
uitstippelen.  Zo ook in november 2014.

In de tweede week van die maand zette ik een stip aan de horizon: binnen 5 jaar wilde ik 
een TED talk doen over muziek maken en dat ook daadwerkelijk met de zaal gaan doen.
Een week later stuurde Amy me een bericht.. met een uitnodiging voor  TEDxArnhem. .....ik deed een dansje in de kamer.  Soms komt het allemaal bij elkaar.

Zo  dus ook op 17 September 2015, op de eerste TEDx Arnhem. Terwijl ik op de rode stip stond, en mijn enthousiast geoefende talk deed besefte ik het. Alles wat ik in mijn leven had geleerd,  mijn creatieve verleden, mijn toekomstplannen,  mijn wens om met groepen volwassenen muziek te maken kwam bij elkaar, in dat kwartier in Stadsvilla Sonsbeek. 

Ik voelde ook dat het de aftrap zou zijn naar een vervolg. Meer mooie kansen. En dat gebeurde ook. Een maand later deed ik een energizer met 300 medewerkers bij de HAN in Nijmegen. In Januari 2016 sprak ik op ‘She Speaks’  om slechts een paar voorbeelden te noemen.

Dank zij TEDxArnhem en alle publiciteit die het met zich meebracht, kwam ik binnen op plekken waarvan ik hiervoor alleen kon dromen. Namen mensen me serieus als ik mijn verhaal vertelde. Deuren gingen open en mijn wens om muziek te maken met groepen volwassenen kreeg steviger vorm. 

Niet meer alleen kinderen, ook al doe ik het met hele basisscholen tegelijk. Juist de 
volwassenen wil ik dit geven: verbinding, welzijn, samen spelen, geluk voelen. Want daardoor ontstaat in organisaties en bedrijven de motivatie om bij te dragen aan het grotere geheel. Het gaat om waardering, respect, bij kunnen dragen, gezien worden. Dat geef ik aan volwassenen…door de communicatie te verplaatsen; van praten naar muziek beleven. 

TEDxArnhem 2015 was voor mij een warm bad. De organisatie, de begeleiding, de verwennerij, de hotelovernachting. Het was zo goed geregeld. En dan de dag zelf.. wat een feest…het heeft me zoveel gebracht en ik ben er zo dankbaar voor. Dank Amy, dank Dedicated Crew. Dank!

Why an environmental chemist in Holland is betting that both farming and hospitals might be improved with the use of a fancy form of water.
By Lucas Laursen
Something funny happens to water when you spray it through an electrical field: The water can now fight microbes. (Or something in the water can.) Plasma-activated water (PAW) is a fascinating substance that scientists around the world are looking at, in a fast-developing field that’s testing a broad range of uses. Dutch environmental chemist Paul Leenders (TEDxArnhem talk: Plasma-activated water: Nature’s answer to chemical pesticides) hopes to harness PAW to fight microbes in hospitals and on farms. Here’s how it works.

Plasma-activated water: less exotic than it sounds. After solid, liquid and gas comes plasma, the fourth state of matter. Lightning is one of Nature’s ways of making plasma, and scientists can replicate it in the lab by running electricity through a pair of electrodes; the strong electrical field ionizes air molecules and turns them into plasma. Scientists have been experimenting with creating plasmas since the late 19th century; sometime in the mid-20th century they discovered that when they exposed water to a plasma, the water picked up molecules such as nitrogen oxide and hydrogen peroxide from the air that made it more acidic and capable of fending off microbes. “Spray the water through the lightning,” Leenders says, and then stir. Voilà: PAW.

Because science is never done. The science around PAW is still developing, but researchers are busy dreaming up potential applications for it. A Chinese team recently reported that soaking button mushrooms in plasma-activated water reduced counts of bacteria and fungus and helped keep the mushrooms fresher. A German team has been designing tests that would establish PAW’s suitability for sterilization in medical settings. And a Russian team published apaper in 2011 showing that PAW promoted germination and root growth in zinnia flowers. Meanwhile, an American team found that, oddly, a 15-minute exposure to PAW killed more E. coli bacteria suspended in the water than did a three-hour exposure. Read More>>

Gasten, sprekers en crew van TEDxArnhem kijken vandaag terug op een zeer geslaagde editie. De honderd gasten van TEDxArnhem zijn getrakteerd op 17 zinderende TEDTalks die nog steeds via een livestream te volgen zijn. Verrassende, gemotioneerde reacties wisselen elkaar op social media af.

Marnix Pauwels, één van de 18 sprekers, is de dag na TEDxArnhem nog steeds onderste boven: “Zo'n TEDtalk is leuk vanwege het praatje, maar écht bijzonder door de mooie gesprekken met alle mensen die er zijn”. Vooral op social media waren de reacties bijna niet bij te houden. De hashtag #TEDxArnhem was zelfs trending topic gisteren ondanks de grote Vodafone storing. Met meer dan 1200 unieke bezoekers voor de livestream was de animo voor TEDxArnhem groter dan aanvankelijk werd verwacht door de organisatie.

Enthousiaste partner Alliander sluit bij de volgende editie van TEDxArnhem weer aan. Marijke van Elk van Alliander is overtroffen door het niveau van de talks: “Met kippevel heb ik naar Karin Lambrechtse gekeken, ik heb gelachen met de boomwhackers van Jeannette Welp maar ik ben vooral overdonderd door het niveau wat hier in Arnhem is neergezet. Dit kunnen wij als Alliander alleen maar stimuleren”.

De TEDtalks van onder andere Guido Weijers, Qeaux Qeaux Jones en luitenant generaal Mart de Kruif zullen vanaf volgende week online verschijnen. Benieuwd naar de foto’s en video’s van TEDxArnhem? Schrijf je in voor de nieuwsbrief.