By Karin Lambrechtse TEDxArnhem 2015
TEDxArnhem 2015. Bizar. Nooit gedacht dat ik zou mogen “spreken” op een TEDx event. Wat een eer toen Amy me vroeg! Eerst dacht ik, oej, waar moet ik als professioneel danseres dan over praten? Maar waar iedereen letterlijk woorden ten gehore bracht, mocht ik spreken met mijn lichaam. De danstaal, mijn tweede huid.
We are all astronauts of spaceship earth, een prachtiger thema en tekst als inspiratie bron had ik me niet in kunnen denken. De persoon Wubbo Ockels en zijn laatste woorden zijn laatste boodschap aan de wereld; prachtig. Ik keek naar het filmpje, een oude man in een ziekenhuisbed. Hij ziet er moe uit, maar ook vastberaden en wijs. Deze man ontroerde mij niet alleen, hij bracht me terug. Terug naar voelen, naar zijn, nadenken, realiseren. Hij bracht me terug naar herinneringen, mijn vader, mijn opa. Naar hun gedachten, verhalen, hun handen, wat ze maakten, hoeveel ze konden en hoe ze handelden. Terug naar kijken. En niet alleen kijken, maar ook zien. Het waarnemen van de wereld, de natuur, de mens. Hoe schoon, hoe vies. Hoe oprecht, hoe oneerlijk. Hoe duur, hoe duurzaam. Hoe mooi, hoe lelijk. Delen is kiezen voor twee of meer. Kiezen voor meer dan alleen jezelf. Delen is leren. is informeren, is moeite doen. Delen is ontroeren vanuit je hart. Leven en sterven met het besef, het gevoel dat je er was en alles hebt gegeven.
En zo ontstond er film en dans met de titel: Insight. Al deze gedachten, woorden en gevoelens getransformeerd naar beweging uitgesproken door mijn lijf. Ik bracht ze ten tonele op de rode houten TEDx stip. Het kleinste en meest intieme podium waar ik ooit op heb mogen dansen. Met het publiek op aanraak afstand maar ook met publiek aan de andere kant van de livestream. Bij het diner de avond daarvoor maakten we nog grappen, want iedereen moest natuurlijk in het Engels zijn verhaal doen. Nou, zei ik, ik ben daar zo zenuwachtig voor, ik durf dat niet hoor, Engels dansen! En dat is het mooie van dans. Het is een internationale taal. Bewegen doet iedereen, je hebt geen woorden nodig voor uitleg, hoe mooi is dat! Zeker tegenwoordig in onze wereld waarin technologische middelen zich in rap tempo ontwikkelen en al bijna een “natuurlijk” onderdeel uitmaken van ons dagelijkse leven. Toch, het lichaam is en blijft je meest waardevolle bezit!
Hoe ik TEDx Arnhem ervaren heb? Als absoluut uniek, bijzonder, intens, oprecht, delen en geven. Het was georganiseerd tot in de details en iedereen was zo betrokken! Van curator Amy, mijn coach Natalie Mieras tot de techniek op locatie. Ik voel me nu en ik weet zeker, als ik Wubbo Ockels leeftijd mag halen, nog steeds vereerd dat ik deel mocht uitmaken van de first time around TEDx Arnhem! Dank aan allen en… op naar editie 2: The second time around. Wie er dan spreken? Ik laat me verrassen!
TEDxArnhem 2015. Bizar. Nooit gedacht dat ik zou mogen “spreken” op een TEDx event. Wat een eer toen Amy me vroeg! Eerst dacht ik, oej, waar moet ik als professioneel danseres dan over praten? Maar waar iedereen letterlijk woorden ten gehore bracht, mocht ik spreken met mijn lichaam. De danstaal, mijn tweede huid.
We are all astronauts of spaceship earth, een prachtiger thema en tekst als inspiratie bron had ik me niet in kunnen denken. De persoon Wubbo Ockels en zijn laatste woorden zijn laatste boodschap aan de wereld; prachtig. Ik keek naar het filmpje, een oude man in een ziekenhuisbed. Hij ziet er moe uit, maar ook vastberaden en wijs. Deze man ontroerde mij niet alleen, hij bracht me terug. Terug naar voelen, naar zijn, nadenken, realiseren. Hij bracht me terug naar herinneringen, mijn vader, mijn opa. Naar hun gedachten, verhalen, hun handen, wat ze maakten, hoeveel ze konden en hoe ze handelden. Terug naar kijken. En niet alleen kijken, maar ook zien. Het waarnemen van de wereld, de natuur, de mens. Hoe schoon, hoe vies. Hoe oprecht, hoe oneerlijk. Hoe duur, hoe duurzaam. Hoe mooi, hoe lelijk. Delen is kiezen voor twee of meer. Kiezen voor meer dan alleen jezelf. Delen is leren. is informeren, is moeite doen. Delen is ontroeren vanuit je hart. Leven en sterven met het besef, het gevoel dat je er was en alles hebt gegeven.
En zo ontstond er film en dans met de titel: Insight. Al deze gedachten, woorden en gevoelens getransformeerd naar beweging uitgesproken door mijn lijf. Ik bracht ze ten tonele op de rode houten TEDx stip. Het kleinste en meest intieme podium waar ik ooit op heb mogen dansen. Met het publiek op aanraak afstand maar ook met publiek aan de andere kant van de livestream. Bij het diner de avond daarvoor maakten we nog grappen, want iedereen moest natuurlijk in het Engels zijn verhaal doen. Nou, zei ik, ik ben daar zo zenuwachtig voor, ik durf dat niet hoor, Engels dansen! En dat is het mooie van dans. Het is een internationale taal. Bewegen doet iedereen, je hebt geen woorden nodig voor uitleg, hoe mooi is dat! Zeker tegenwoordig in onze wereld waarin technologische middelen zich in rap tempo ontwikkelen en al bijna een “natuurlijk” onderdeel uitmaken van ons dagelijkse leven. Toch, het lichaam is en blijft je meest waardevolle bezit!
Hoe ik TEDx Arnhem ervaren heb? Als absoluut uniek, bijzonder, intens, oprecht, delen en geven. Het was georganiseerd tot in de details en iedereen was zo betrokken! Van curator Amy, mijn coach Natalie Mieras tot de techniek op locatie. Ik voel me nu en ik weet zeker, als ik Wubbo Ockels leeftijd mag halen, nog steeds vereerd dat ik deel mocht uitmaken van de first time around TEDx Arnhem! Dank aan allen en… op naar editie 2: The second time around. Wie er dan spreken? Ik laat me verrassen!
RSS-feed